7-4 ฝรั่งโดนยักษ์ผลักตกบันไดก่อนถึงพื้นดิน

เพื่อนร่วมงานของผม 2 คนเป็นชาวฝรั่งเศส แต่ทำงานที่นิวยอร์ค วันหนึ่งเขาเดินทางมาเยี่ยมลูกค้าในเมืองไทย วันนั้นเขาว่างในตอนเช้า เขาให้ผมพาไปดูวัดสวยๆบริเวณสนามหลวง

ผมเลยพาเขาไปที่วัดโพธิ์ เขาเห็นคนไทยจุดธูปไหว้อะไร และพูดอะไรก็ไม่รู้ ผมเลยอธิบายให้เขาฟังว่า คนเหล่านี้เขาจุดธูปเทียนไหว้พระ คนที่จุดธูปดอกเดียวนั่นเขาไหว้ และพูดคุยเรื่องราวของเขา ให้วิญญาณของพ่อแม่ญาติพี่น้องของเขาที่ตายไปแล้วฟัง โดยผ่านศาลของฤาษีท่านนั้น ผมบอกกับเขาว่า ผมคิดว่าเรื่องนี้ไร้สาระมา 30 กว่าปี จนกระทั่งผมเห็นยายของผมทำ และก็คุยบอกเรื่องราวต่างๆให้วิญญาณฟังได้จริงๆ ผมเลยยอมรับพุทโธโลยีอันนี้ ซึ่งเป็นพุทโธโลยีตั้งแต่ในสมัยพุทธกาล

เขาตะลึงในสิ่งที่ผมพูด เขารู้ว่าผมเป็นคนไม่โกหก ทั้ง 2 คนเขาก็อยากคุยเรื่องราวต่างๆให้ยายของเขาแต่ละคน ที่เสียชีวิตไปแล้วฟังเหมือนกัน เขาเลยจุดธูปคนละดอกที่ศาลของฤๅษีตนนั้น เขาใช้เวลาคุยเรื่องส่วนตัวของเขา เป็นเวลาเกือบครึ่งชั่วโมง พวกเขาบอกว่า พวกเขาเชื่อว่า ยายของเขาแต่ละคนได้ยิน ( วิญญาณสื่อสารกับคนได้โดยทางจิต คนๆนั้นจะรู้เองว่าเขาไม่ได้คิดไปเอง ในตอนนั้น ใจของเขาทำหน้าที่เป็นทั้งยายตัวเองคือ ผู้ฟัง และเป็นทั้งตัวเขาด้วยคือ ผู้พูด – นี่เป็นเหตุผลที่ว่า ทำไมพวกเขาแต่ละคนจึงคิดว่า ยายของตนเองได้ยิน ไม่ใช่จิตหลอนแต่อย่างใด )

หลังจากนั้นเขาก็เดินเที่ยวในวัดโพธิ์ต่อ เขาถามผมเรื่องยักษ์ที่วัดโพธิ์ ผมก็เลยเล่าให้เขาฟัง และยืนยันด้วยว่า ประธานบริษัทของเรา ก็เคยเจอยักษ์วัดโพธิ์มาด้วยตัวเอง ถ้าไม่เชื่อให้เขาไปถามท่านประธานเอาเอง ตอนเขาไปที่ออฟฟิศของเราคราวหน้า เขาถามผมว่า ทำยังไงเขาจึงจะเจอยักษ์ด้วยตัวเอง ผมเลยบอกเขาไปว่า ยักษ์เป็นพวกที่มีอารมณ์ดุ โกรธง่าย คุมอารมณ์ตนเองไม่ค่อยได้ ถ้ายูถ่มน้ำลายลงพื้นฟุตบาทวัดโพธิ์ แล้วท้ายักษ์ให้มาหา ไอคิดว่าถ้ายักษ์มีจริง ต้องมาหายูแน่ แต่ห้ามยูเอ่ยชื่อไอเด็ดขาด ว่าเป็นคนแนะนำยูให้ทำแบบนี้ เพราะยูจะกลับไปนิวยอร์คในตอนเย็นวันนี้ แต่ไอต้องอยู่ที่นี่ เดี๋ยวไอจะพลอยซวยไปด้วย

ฝรั่ง 2 คน คนหนึ่งเขาไม่กล้าทำ อีกคนใจถึง เขาเดินหายไปอีกทางหนึ่ง สักนาทีหนึ่งเขาก็กลับมา เขาบอกว่าเขาทำตามที่ผมแนะนำแล้ว ผมบอกว่าเดี๋ยวเขาก็โดนดีเอง แล้วไอบอกยูแล้วว่า อย่าบอกว่า ไอเป็นคนแนะนำ แล้วทำไมยูมาพูดกับไอว่า ได้ทำตามที่ไอแนะนำแล้ว ไม่กี่นาทีต่อมา เขาก็เดินเอาหัวไปโขกกับเสาไม้ ที่วางกั้นฝาผนังแห่งหนึ่ง เขาบอกว่า เขามองไม่เห็น เรื่องนี้อาจจะเป็นอุบัติเหตุก็ได้

ตอนบ่ายเขาไปกินข้าวกับลูกค้า ที่ร้านอาหารจีนใกล้ๆนั้นแห่งหนึ่ง ขณะที่เขากำลังลงบันได ผมมีความรู้สึกว่า มีวิญญาณดวงหนึ่งเดินตามเขาอยู่ แต่ผมไม่กล้าบอกเขา เขาลงบันไดเกือบถึงพื้นแล้ว เหลืออีก 2 ขั้นเขาก็จะเหยียบพื้น แต่จู่ๆเขาก็พุ่งถลำไปข้างหน้าโดยไม่ทราบสาเหตุ ผมกับคนอื่นเลยสอบถามเขาดู เขาบอกว่าเขาไม่ได้ลื่น แต่มีบางอย่างผลักเขาอย่างแรงลงมา เขาบอกผมว่า เขาเชื่อแล้วว่ายักษ์มีจริง เขาจะทำอย่างไรถึงจะขอโทษยักษ์ได้ ผมขี้เกียจพาเขากลับไปที่วัดโพธิ์อีกครั้ง ผมเลยบอกเขาไปว่า ยูจะกลับนิวยอร์คแล้ว ที่สนามบินมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่ ยักษ์คงทำอะไรยูไม่ได้แล้ว แต่ไอนี่อาจจะพลอยซวยเพราะยู ถ้ายักษ์รู้ว่าไอเป็นคนบอกให้ยูถ่มน้ำลายที่ฟุตบาทวัดโพธิ์ และท้ายักษ์ออกมา ยักษ์ไม่ละเว้นไอแน่นอน

เมื่อเร็วๆ ผมได้มีโอกาสคุยกับเพื่อนร่วมงานคนนี้อีกครั้งทางอีเมล หลังจากเวลาผ่านไปได้ประมาณ 7 ปี เขายังจำเรื่องราวที่วัดโพธิ์นั้นได้ดี

“ I remember very well that you told me about the first book. You were still writing it at the time. Do you remember what happened to me when we were visiting a temple in Bangkok then: I said bad things about ghosts(ยักษ์) and kicked my head into a roof right after that... You said the ghosts were punishing me for not being respectful. I remember it very well. I am glad you are doing great and I have a lot of admiration for what you are doing. “